SF7
Pluma.
Papel.
‘Yan ang mga sandata na ginagamit ng isang tulad ko na mamamahayag. Sa pamamagitan ng mga ito, naipapahayag ko ang aking mga damdamin tungkol sa mga bagay-bagay sa paligid. Ibat’ibang penomena ang nangyayari sa ating komunidad ang aking nasaksihan at patuloy na nakikita ng aking dalawang mata. Masakit man isipin ngunit ako’y isang mamamahayag lamang na ang tanging katungkulan ay magbahagi ng impormasyon , magpahayag ng mga pangyayari sa ating lipunang kinabibilangan; at higit sa lahat ay buksan ang isipan ng bawat Pilipino upang maging responsable at maging handa sa lahat ng oras.
Bahagi na ng ating buhay ang mga kalamidad na masasabing natural at hindi natin maaaring takasan. Ang mga ito ay maaring bagyo, lindol, baha at iba pa na lubhang nakakaapekto sa bawat isa sa atin. Ito’y isang masamang pangyayari na walang espesipikong panahon, hindi inaasahan. (Kaya ang bilin ng BSP, laging maging HANDA!)
KALAMIDAD. Isang salitang kumikitil sa buhay na bigay ng Diyos na Maykapal. Ang magagawa lamang natin ay maging HANDA sa lahat ng panahon upang maiwasan ang mga masamang epektong dala nito sa ating buhay. KAHANDAAN naman ay ang pagiging handa sa maaaring mangyari sa ating buhay upang maiwasan ang mga negatibong epekto na bitbit-bitbit ng mga kalamidad.
Nanatili pa rin ang sugat sa ating mga puso tuwing ibabalik ang pangyayari noong taong 2009. Parang isang bangungot ang Bagyong ito sa ating mga Pilipino kung saan umabot sa dalawang daan at apatnapu na katao ang nasawi bunsod sa pinsalang dala ng bagyong Ondoy, ayon sa huling tala ng National Disaster Coordinating Council (NDCC). Kalahati ng mga ito ay nagmula sa Metro Manila at ang nalalabi ay sa mga probinsya sa Rehiyon IV-A
(Timog Katagalugan) kabilang ang Cavite, Laguna, Batangas, Rizal, at Quezon.
Unti-unting nabubuwis ang buhay ng mga tao dito sa ating mundong ibabaw dahil sa kawalan ng kahandaan sa mga kalamidad na pumapasok sa ating bansa. Sa pagiging pabaya ng bawat isa sa atin, maraming buhay ang nasayang at mga ari-arian na nasira at nawala ng parang bula.
Marahil ay kasalanan nating lahat ito. Hindi naman natin mapipigil ang pagdating ng mga bagyo, ang pagsugod ng mga mala-along baha, mga lupang nagsisiguho, mga malalakas at mala-ipu-ipong hangin na nakakatangay ng mga kabahayan, nakakapagbagsak ng mga puno. “Ang buhay ay weather –weather lang”, ika nga ni Kuya Kim ng Matanglawin. Ang ating buhay ay isang regalo mula sa Dakilang Lumikha na dapat ay gamitin nang wasto at wag sayangin. Ang mga sakuna ay parte na rin nito na siyang bumubukas ng ating mga natutulog na kaisipan kung saan natututo at nagsisisi ang bawat isa sa mga pangyayaring ito. (ooopppsss.... dumadrama na naman itech...ipakita mo naman ang iyong pamatay sa puting ngipin na bumubonggang bonnga to the highest within the maximun level!)
AKO MISMO! (oo...ikaw MISMO!) ‘Yan ang dapat na nasa puso at isipan ng bawat isa. Ako mismo na maghahatid ng kaalaman at mga kasalukuyang pangyayari, magbubukas ng kamalayan ng bawat Pilipino, magbibigay at magbabahagi ng mga pangyayari sa tulong ng pluma at papel na ginagamit sa paggawa ng mga artikulo na inilalathala at inililimbag sa mga pampaaralang pahayagan. Ito ang tungkulin ng bawat campus journalist. (ohh..ikaw?? Ikaw ba mismo?!!)
Si Dr. Jose Rizal ay gumamit ng pluma’t papel sa pagsulat sa pahayagan na lubos na nakatulong sa pagpapalaganap ng kamalayan ng bawat Pilipino laban sa pagmamalupit ng mga Espanyol. Ginamit niya ang mapayapang paraan. Ako, bilang isang mamahayag, ay kikilos sa pagpapalaganap ng kaalaman upang maging handa tayo sa pagharap sa mga sakuna at kalamidad. Kasama ko ang aking PLUMA pati ang PAPEL sa paghahanda laban sa mga sakuna. Oh ano??? Handa ka na ba?? Tara na!!! Its......................Sulatan ng Artikulo taym....
No comments:
Post a Comment